Θα σας διηγηθώ μια ιστορία (που θα μπορούσε να είναι και αληθινή) με πρωταγωνιστή τον κύριο Νίκο

Γύρω στο 1980 ο κυρ Νίκος σχεδόν 40 ετών τότε, μετά από σχεδόν 25 χρόνια σκληρής δουλειάς σε πολλές και δύσκολες εργασίες αποφάσισε να ανοίξει μια δική του επιχείρηση, ένα μπακάλικο κάτω από το σπίτι του.

Η εμπειρία που είχε αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια στις διάφορες δουλειές που είχε κάνει τον βοήθησε να αναπτύξει την επιχείρησή του αρκετά γρήγορα. Έτσι λοιπόν προσέλαβε για βοηθό του, τον Κωνσταντίνο. Ο Κωνσταντίνος παρόλο που είχε χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ήταν πολύ καλός στη δουλειά του και δούλευε με τρομερό ζήλο. Ο κυρ Νίκος με τα χρόνια τον είχε σαν παιδί του.

Τα χρόνια περνούσαν και η επιχείρηση πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Κάπου κοντά στο 2000 έγινε και το μεγάλο βήμα και η επιχείρηση ανέλαβε και την αποκλειστική διάθεση πολλών προϊόντων.

Τα κέρδη εκτοξεύτηκαν ταυτόχρονα όμως και οι απαιτήσεις. Έτσι λοιπόν σε αυτό το πολύ δυνατό δίδυμο ήρθε και ο νεαρός φοιτητής οικονομικών (τότε) ο Αλέξης. Που βοήθησε και αυτός από τη μεριά του την επιχείρηση να πάει ακόμα καλύτερα.

Ο κυρ Νίκος πλέον έχοντας ήδη μπει στην 6 δεκαετία της ζωής του είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται και μετά από τόσα χρόνια δουλειάς. Οι περισσότερες αρμοδιότητες έπεφταν στην πλάτη του Κωνσταντίνου. Ο μισθός όμως του Κωνσταντίνου παρόλα όσα προσέφερε στην επιχείρηση και παρόλη τη συνεχόμενη ανάπτυξή της παρέμενε στάσιμος. Εκεί λοιπόν, θέλεις η κουτοπονηριά του Έλληνα, θέλεις η γκρίνια της γυναίκας του (συνήθως είναι η πρώτη αιτία) έβαλε στο μυαλό του Κωνσταντίνου το κακό. Ο Κωνσταντίνος συνέχισε να είναι το ίδιο καλός με πριν στη δουλειά του, αλλά με την πρώτη ευκαιρία έβαζε και από κάτι στην τσέπη. Ο κυρ Νίκος στην αρχή το ψυλλιάστηκε και μόλις επιβεβαίωσε τις υποψίες του έλεγξε ότι ναι μεν ο Κωνσταντίνος τον έκλεβε αλλά το ποσό αυτό δεν ήταν και κανένα τρομερό. Στεναχωρήθηκε πολύ αλλά σκέφτηκε ότι και αυτός ήταν άδικος μαζί του τα τελευταία χρόνια και άφησε την κατάσταση να συνεχίζεται έχοντας όμως συνεχώς το νου του.

Με τον καιρό όμως έπεσε και στην αντίληψη του Αλέξη. Στην αρχή δεν είπε τίποτα αλλά μετά από αρκετές φορές το είπε στο αφεντικό του. Ο κυρ Νίκος δεν έκανε τίποτα και ο Αλέξης συνέχιζε να το αναφέρει κάθε φορά, ξανά και ξανά. Ξανά και ξανά, ξανά και ξανά…

Ο κυρ Νίκος αναγκάστηκε με βαριά καρδιά να διώξει τον Κωνσταντίνο από την επιχείρηση, παρόλο που ήξερε ότι κάθε μήνα έχανε μόνο 100€ από το ταμείο του, που θα μπορούσε κάλλιστα όλα αυτά τα χρόνια να τα είχε δώσει ως αύξηση στο μισθό του Κωνσταντίνου και να είχε σταματήσει.

Ο Αλέξης ανέλαβε όλες τις δουλειές και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε το δεξί χέρι του κυρ Νίκου. Το τραγικό της υπόθεσης, ο κυρ Νίκος ανακάλυψε μια μέρα ότι έλειπαν 10€ από το ταμείο. Ρώτησε αμέσως τον Αλέξη και το παραδέχθηκε.

Σας αφήνω να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα…